Hallo Luci en Charlotte,
In de hoop dat jullie beiden de berichtjes nog lezen wil ik even reageren. Het is zeker enorm lastig om te delen met mensen die het zelf niet kennen. Echter heb ik het wel geprobeerd om te delen, op aanraden van mijn therapeute, omdat anders mensen je helemaal niet begrijpen. Vaak alleen het zeggen lucht al op, zonder een hele uitleg, omdat dit de grootste spanning weg haalt.
Daarbij hoop ik wel voor jou/jullie dat er mensen zijn in de omgeving die begrip kunnen tonen voor de situatie. Begrijpen hoeft niet, maar steun en respect scheelt al een hoop!
Ps alle belangrijke personen (vriend + familie) in mijn omgeving weten ervan.
Sommige vrienden wel kwijtgeraakt helaas door paniekstoornis met agorafobie, eetstoornis en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. De vriendinnen die het dichtste bijstonden hadden geen begrip voor de situatie en daar heb ik geen contact meer mee. Hoe pijnlijk en spijtig ook, maar degene die nog in mijn leven zijn omarm ik met 1000 armen.
Hopelijk tot schrijfs,
Milou
